Ne Değişti?

Hadi bilin bakalım asagıdaki sözleri meclis kürsüsünden söyleyen kim?

Değişmeyen tek şey değişim mi gercekten




Tarih 13 Nisan 1993: Dönemin hükümeti hakkında, “Ermenistan’'a karşı izlediği yanlış dış politika nedeniyle Azerbaycan’a yapılan son Ermeni saldırısı ve işgalinde dolaylı sorumlulukları bulunduğu” iddiasıyla gensoru önergesi verilir.



Bu gensorunun TBMM Genel Kurulu’ndaki öngörüşmeleri de 14 gün sonra yapılır.



Tarih 27 Nisan 1993: Önerge sahibi sıfatıyla ilk konuşmayı yapan zat, kürsüde tabir-i caizse kükrer. Tüyleri diken diken eden, coşkulu alkışlarla kesilen bu kükreyişi özetleyerek, hatırlatmak istiyoruz:



“Her şeyden önce, tarihi bir sorumluluğu yerine getirmek amacıyla bu gensoruyu vermiş bulunuyoruz…Asırlardır Azerbaycan toprakları içinde bir Azeri yurdu olan Dağlık Karabağ bölgesi üzerinde Ermeniler, oradaki nüfuslarını ileri sürerek hak iddia etmekteler ve Dağlık Karabağ Bölgesinin, Ermenistan'ın olduğunu ileri sürmektedirler…Şu anda, Karabağ ile Ermenistan arası birleştirilmiş ve Azerbaycan'ın yüzde 10'u geçen miktarı, Ermeni işgali altına girmiştir. Bütün bunlar olurken, maalesef, Türkiye, kendisinden beklenenleri yerine getirmemiştir.”



“Ermenistan'ın bu saldırgan ve yayılmacı politikasında, Amerika Birleşik Devletleri, Fransa, Rusya ve diğer Batılı ülkeler gibi -bizim kanaatimiz odur ki- Türkiye Cumhuriyeti hükümetlerinin de sorumlulukları söz konusu olmuştur. Güttükleri politikayla da, gizli bir teşvikle ve gizli bir cesaretlendirici rol oynamışlardır.”



“Hükümet, iktidara geldiği günden beri, dış politikada teslimiyetçi bir tavır takınmıştır. Bu teslimiyetçi tavır içerisinde Hükümet, caydırıcılığını maalesef kaybetmiştir. Birleşmiş Milletler Güvenlik Konseyi, AGİK, Paris Şartı, Avrupa Konseyi gibi uluslararası birçok kuruluşu daima dile getirmiş ve daima bunların alacakları kararlarla Türkiye'nin bir şey yapabileceği imajını vermiştir. Halbuki, Kıbrıs'ta, Bosna'da, Azerbaycan'da ve Türkiye'nin içine girdiği diğer çatışmalarda, bu kuruluşların tavırları, hepimizin malumudur.”



“Hükümet, başta Başbakan olmak üzere, Dışişleri Bakanı ve diğer yetkili bakanlar devamlı şunu dile getirmişlerdir : "Dünya ile beraber hareket edeceğiz." Şimdi, "Dünya ile beraber hareket edeceğiz" diyebilirsiniz; fakat, bu dünyanın kim olduğunu da tarif etmeniz lazım. "Dünya" derken, Birleşmiş Milletlerin üyesi 180'in üzerindeki ülkeleri mi kastediyorsunuz, yoksa Güvenlik Konseyi’ndeki on beş ülkeyi mi kast ediyorsunuz veyahut da bunların 5 daimi temsilcisi olan Amerika Birleşik Devletleri, Fransa, İngiltere, Rusya ve Çin'i mi kastediyorsunuz?..Biz daha geniş alalım; "dünyayla beraber..." derken, bu 5 ülkeyi ele aldığınızda, bu 5 ülke, ne zaman Türkiye'nin menfaatleri alenen çiğnendiğinde arkasında olmuştur? Kıbrıs davasında mı olmuştur, Ege'de çıkan meselelerde mi olmuştur, Bosna-Hersek'teki şu anki dram, trajedi bugüne kadar gelirken, bunda mı bir olumlu tavır sergilemişlerdir veyahut da olayların bugüne geleceğini bile bile gizli tertipler içinde Bosna'yı, ‘bade harabül Bosna’ haline bunlar mı getirmişlerdir?..Bu ülkeler, şimdiye kadar sizinle beraber olmadığına göre, demek ki, hiçbir şey yapamayacağınızı endirekt olarak -daha doğrusu yapmayacağınızı- ifade etmiş bulunuyorsunuz.”



-Bütün bunlar şudur; Türkiye, caydırıcılığını kaybetmiştir ve belki de dış politikada yapılan en büyük hata budur. Türkiye, caydırıcı olmaktan vazgeçmiştir. Dolayısıyla, Türkiye'nin karşısında olan herkese, Türkiye'den bir şey koparabileceği imajı verilmiştir.



“Ayrı bir şey de şudur; Başbakan, diğer bakanlar, Hükümet sözcüleri verdikleri demeçlerle, bir nevi, Ermenistan'a yine yol gösterici olunmuştur. Ne denmiştir? "Ben hiçbir şey yapmayacağım" denmiştir ve burada, Ermenistan’a karşı yanlış politika uyguluyorsunuz diye muhalefet tarafından Hükümet sıkıştırıldığında, Hükümet daima şunu söylemiştir: "Dış politikayı iç politikaya karıştırıyorsunuz"…Aslında Hükümetin, dışarıda ulusal millî emellerimize ulaşabilmemiz için, bizi el altından tahrik de etmesi lazımdı. “



“Bazı köşe yazarları, hatta bazı diplomatlar ve bazı politikacı arkadaşlarımız şunu söylüyorlar: "Ermenistan'ın nüfusu 3 milyondur; Azerbaycan 7 milyondur, Türkiye 60 milyondur ve etrafı hep sarılmıştır." Bunlar, aslında bizim tutarsız laflarımız...Çünkü, İsrail'e bakın...İsrail'in nüfusuyla, İsrail'in çevresindeki düşmanlarının nüfuslarını kıyaslayın...İsrail, nasıl bir aysbergse, Ermenistan da bu bölgede bir aysbergdir. Bugün bunu hafife alabilirsiniz, fakat ileride karşımıza büyük bir düşmanı çıkarttığımızı; görürsünüz. Çünkü, dış desteği olan, Türkiye'nin büyümesini, Türkiye'nin güçlenmesini istemeyen bütün dünya ülkelerinin desteğine sahip olan bir Ermenistan'ın, büyüyeceğini bugünden göremezseniz, bu dış politika çok yanlış demektir.”



“Yine başka bir toplantıda, biz bu konuyu buraya getirdiğimizde, Sayın Dışişleri Bakanımız bize cevaben şu konuşmayı yaptı: "Biz, düşmanlığa dayalı bir politikada yarar görmüyoruz. Bunun ne Türkiye'ye, ne Ermenistan'a, ne de bölgeye yararı vardır. Yapmış olduğumuz değerlendirmenin ve uygulamaya çalıştığımız geleceğe yönelik politikanın, Ermenistan’da iyi anlaşılması gerekmektedir, özellikle bu açıdan, son zamanlarda Erivan'dan alınan işaretler olumludur."



“Ne olmuştur? Netice alınmış mıdır? Tam tersi olmuş ve bu cesaret vermiştir…Yapılan bu yardımlar, aslında silahlı yardım değil; ama, ateşsiz yardımlardır. Yardımlar, ille de, "ben size silah veriyorum" diye yapılmaz. Ateşsiz silah yardımıdır bu yapılan yardımlar. Türkiye bu yardımları nasıl yapmıştır? Türkiye, önce hava sahasını çok rahat bir şekilde kullandırmıştır…Türkiye üzerinden Ermenistan'a uçaklarla silah yardımı yapılmıştır. Türkiye, bunu durdurma cesaretini gösterememiştir…Enerji meselesinde de aynı şey olmuştur. Sonradan enerji, yine, gerek Azerbaycan'ın, gerekse burada muhalefetin ve Türk kamuoyunun baskısı üzerine uygulamaya geçmemiştir; fakat 300 milyon kilovat/saat elektrik enerjisi verme anlaşması, protokol anlaşması yapılmıştır Ermenistan'la. Gelen tepkiler üzerine, geri adım atılmıştır; ama, maalesef büyük hayal kırıklıklarına sebep olunmuştur, büyük ümitler mahvolmuştur. Şimdi, başka bir konuya geliyoruz. Buğday meselesi…Türkiye kendi kaynaklarından, hem de Ermenistan'a hiçbir şart koşmadan, onlarla hiçbir anlaşmaya gitmeden, onları, bundan sonraki hareketlerinde kısıtlayıcı hiçbir davranışa mecbur etmeden bu buğdayı vermiştir.”



-Şimdi siz, Ermenistan'ın yöneticileri durumunda olsanız, nasıl bir politika takip edersiniz?..Türkiye'yi, potansiyel bir tehdit olarak, Türkiye'yi kendi ulaşacağınız emellerinizde, ileride bana bir problem çıkarır diye, hiç dikkate alır mısınız?..Türkiye, işte bunu yapmıştır güdülen dış politikayla, Ermenistan'a yeşil işaret verilmiştir dolaylı olarak ve denmiştir ki: "Yapabileceğini yap, biz sana hiçbir şey yapmayacağız."



“1974 yılında iktidarda olsaydınız ve aynı politikayı uygulasaydınız, Kıbrıs meselesi bitmeyecekti. Aslında, bizim için Kıbrıs meselesi bitmiştir. Kıbrıs meselesinin bittiğini, orada iki ayrı toplumun ve devletin olduğunu, bugün Hükümet de kabul etmektedir. Deminden beri işaret etmek istediğim konu budur ve bunun için bu gensoru önergesini verdik. Türkiye Cumhuriyeti Hükümeti, sadece bugünü değil, Türkiye'nin geleceğini de ipotek altına almaktadır, Türkiye'nin potansiyel düşmanlarına cesaret vermektedir. Hükümet, bu davranışıyla, Türkiye'den, her isteyen her istediğini maliyeti olmadan kolayca koparabilir imajını vermektedir.



-Sonuç olarak şunu söylemek istiyorum; Hükümet, bu politikasıyla, geleceğimizi öyle ipotek altına almıştır ki, bunu adım adım ispatlamıştır. Ermenistan Cumhurbaşkanı, Cumhurbaşkanının cenaze merasimine katılma cesaretini göstermiştir. Şimdi, siz, bu olayı çok insanî şeylerle ifade edebilirsiniz, gerekçeler bulabilirsiniz...



(Burada sözü edilen Turgut Özal’ın cenaze törenidir ve bir milletvekili, “Beynelmilel protokol o” hatırlatmasını yapar) Kürsüdeki zat, şöyle devam eder:



“Sizin orada kardeşlerinizi katleden, haksızlığı alenen herkes tarafından bilinen ve buna rağmen bu cesareti gösteren Ermenistan Cumhurbaşkanına, buraya gelme cesaretini kim vermiştir? Sizin nasıl bir uzlaşmacı olduğunuzu, Türkiye’nin menfaatleri söz konusu olduğunda, sizin şahin gibi davranmayacağınızı bildiği için, yüzünüzün ne kadar yumuşak olduğunu bildiği için cesaret bulmuş ve Türkiye'ye gelmiştir. Siz bana bir ülke gösterin ki, kardeşleriniz savaş halinde olacak, kardeşleriniz katledilecek ve onlar katledilirken, "bunun müsebbibi Türkiye'dir" diye demeçler verecek; o kardeşlerimiz katledilirken, "Avrupa'nın haritaları bellidir, yerine oturmuştur; fakat Ortadoğu'nun, Asya'nın haritaları nihaî şeklini almamıştır" diye açıklamalar yapacak; “Kars'ın, Ermenistan toprağı olduğunu” iddia edecek, bütün bunlardan sonra o adam Türkiye'ye gelecek ve siz de elini sıkacaksınız!..”



“Hükümet, bu cesareti verdiği için, bundan sonra da Türkiye’nin başına onarılması zor daha başka meseleler çıkaracağı için, bu yanlış politikanın geçerliliği de, bütün bu ifade ettiğim delillerle teyit edildiği için, bu gensoru önergesini vermiş bulunuyoruz. Ülkenin geleceğini, milli menfaatlerimizi ve ulusal çıkarlarımızı tekrar tehlike altında bırakmamak için, bütün arkadaşlarımı bu gensoru önergesine olumlu oy vermeye davet ediyorum.”

kim?