Makine Almak İsteyen Bir Muhabire Yardım

Demişsin puskas. Kesinlikle katılıyorum. Ama bunları elde edebilmek için bir yerden başlamak lazım. Hayat tecrubelerim bana deneyim kazanacağım şeyin merak, ilgi ve istek devamlılığı ile ilintili olduğunu söyler her zaman. Adım atmadan yol alınmaz.

benim bahsettiğim başka birşey.. biryerden başlamadan tabikii insan hedefine ulaşamaz.. Kimileri ulaştığını zanneder ayrı konu.. Birde fotoğrafta iniş-çıkış çok yaşanan birşeydir.. Birgün çok güzel fotoğraflar çekersiniz başka birgün tam tersi hiç istediğiniz gibi gitmez işler.. Fotoğrafçının duygu dünyasını etkileyen faktörleri de minimum'a indirmesi bu işin içinde belkide en önemli unsurlardan biridir.. Şahsen arzu ve isteğimin maksimum olduğu noktalarda fotoğraf çekmeye gayret ediyorum..

Konuyu birkaç gündür takip ediyorum, ama cevabı bu konu başlığı altına nasıl sıkıştırabileceğimi bulamadım bir türlü. Sorunun esas kökeni fotografçılık konuısunun dışında, sorunun esas cevabı da. Yine de dayanamamıyorum birkaç kelime de ben yazacağım, beğenmeyen okumasın.


OnrKorkmaz şöyle yazmış :

.....derdim şahısla değil.. zaten başlığa bile "makine almak isteyen bir muhabire yardım" yazmış. "Gerçek" bir muhabir bunu yazmaya utanır zaten. Benim derdim artık fotoğrafçılığın ciddiyetinin kalmaması. .......


Sevgili OnrKorkmaz,
Memleketimizde neyin ciddiyeti kaldı, söyler misin ?

Bu forum sayfalarına kadar taşan bu sorun aslında bizimki gibi hükümetini, yasalarını, sermayesini, bankalarını, finans kuruluşlerını, işletmelerini, kurumlarını, medyasını, kısacası herşeyini batı, özellikle AngloSakson, sermayesine kayıtsız şartsız teslim eden ülkelerde yaşananların ete kemiğe bürünmüş tezahüründen başka birşey değildir.

Sevgili OnrKorkmaz,
Memleketimizde medyanın ciddiyeti kaldı mı sence ?

Medya patronlarının gazetecilik yapmak gibi bir kaygıları yok. Onların esas işleri de gazetecilik değil zaten. Medyayı satınalmalarının sebebi kamuoyunu belli bir plan doğrultusundai manipüle etmekten başka birşey değil. Onlar paralarını güzel konuşan, hoş yazan birkaç yorumcuya verirler, yorumcuların yorumladıkları habere bir kuruş vermezler. Dolayısı ile gazetelerde, TVlerde "muhabir" diye bilinen meslek grubuna mensup eleman bulmakta zorluk çekersin.

Taşeron (bu deyim size biraz kaba geldiyse, yerine AngloSaksonca "outsourcing" deyimini kullanabilirim) olarak tuttukları birkaç haber ajansına para verir medya patronları. Taşeronlar, işsizliğin kolgezdiği memletimde, çok ucuza tuttukları, zahmet edip asgari eğitim bile vermedikleri mahalli gençleri muhabir diye kullanırlar, bunlardan gelen haberleri bütün gazete-TVlere servis ederler.

Bundan birkaç yıl önce Nihat Genç, SkyTurk'e çıkardı, SkyTürk'ün kulağı çekilmeden önce. İşte o zaman Nihat Genç'in anlattığı bir olayı aktermaya çalışayım, kafamda kaldığı kadarıyla :
"Bir basın toplantısı yapıyordum, karşımda birsürü gencecik muhabir arkadaş, hiçbirisi ne soracağını bilmiyordu. Çünkü patronları soru sorabilecek eğtimli tecrübeli - vd pahalı - muhabirleri işten atmış, yerine boğaz tokluğuna çalıştırdığı bu gençleri almıştı..."

Konuyu açan arkadaşa yüklenmemek lazım. Mensubu bulundağu medyanın içinde bulunduğu sefil duruma rağmen, çırpınıp kendince 3-5 şey öğrenmeye çalışıyor, emek sarfediyor, saygı duymak lazım. Gerçi beri, taraftan da beni endişelendirmiyor değil, bilgisini, görgüsünü, işçiliğini arttıran adamın özgüveni de artar, hakkettiğini talep etmeye kalkarsa, sonuçta bu sektörde böylesini kağıt mendil gibi buruşturup atarlar bir tarafa, işte bundan endişe ediyorum.

Şimdi bazılarınız şunu diyebilir : "Bunun Batı ile ne alakası var, bunu gayet güzel kendi patronlarımız da yapabilir". Onlara cevabım patronların da patronu olduğu ve bu esas patronların yurtdışında olduğudur. Bizim medyamızda çıkan herşey yurtdışından güdümlenmektedir.

Basit bir örnek Nouriel Rubini, hani şu ünlü iktisatçı, birkaç ay önce Türkiye'ye de getirtilip "krizin artık dibi vuruduğu" fetvası verdirilen medya gülü, bu sadece bir örnek :
bkz. http://www.selimsomcag.org/tr/daily.asp?type=1&ID=393


Bunca siyasi atıp tutmadan sonra gelelim thanklesscat'in sorusunun minör cevabına :

Senin yüksek ISO performansı, renk kalitesi, çözünürlük vs. ıvır zıvırla işin yok. Bu ıvır zıvıra ilgi duyuyorsan bile inan bana markalar arasında kayda değer bir farklılık yok, hepsi bir.

Senin esas derdin hız ve güvenirlilik. Resimlemeye gittiğin bir olaydan eli boş dönmek istemezsin. Bunun için de hızlı fokuslması birinci şart. Hızlı fokuslama olayının bir kısmı makina, önemli bir kısmı ise lens ile alakalıdır.

Hızlı fokuslayan makinalar (Canon 40D, 50D, Nikon D300, D300s, Sony A700) senin bütçenin dışında.

Lenste ise F2.8 ve daha geniş diaframlı lens kullanmanı tavsiye ederim. ( not F4.0, F2.8'den dardır, F1.7 ise F2.8'den geniştir. Diafram numarası arttıkça daralır, düştükçe genişler) Böyle lenslerle kötü ışıkta bile fokuslayabilirsin. Maalesef biri dışında, bu lensler de senin bütçenin dışında. İstisna olan lens 50mm F1.7 veya F1.8'dir, bütün markalar için 2.el fiyatı yaklaşık 200-250 YTLdir. ( Ucuz Nikon gövdeleri Nikom 50mm ile AF yapamaz )

Lensin performansı, daima makinadan daha belirleyicidir.

Bunları söyledikten sonra senin bütçen ve işin için en uygun modelin uygunluk sırasıyla Sony A300, A330, A350,A380 olduğunu söylemeliyim. Sony bu modelleri çıkarırken AF motorunun torkunu arttırdı, yani hız arttı. Ayrıca LiveView özelliğini kullanırken AF hızında düşme olmaz (2.ci bir görüntü sensörü vardır) ve LCD ekranın kalabalığın arasında resim çalışmaya çalışırken, eğilerek başüstü çekim yapmana imkan verecektir.