Kartepe'de Kış

Doğrusu Fikret Abi ne der bu işe bilmem ama İl İL Türkiye Kategorisine koymam gerekn bir yaı bu aslında.Ancak şimdi inceledim orayı da en son bırktığımdan bu yana tek birçivi bile çakılmamış oraya..fotolar bir yerde yazılar bir yerde..Kah foto var kah yok..Fikir çok güzel ancak uygulma başarısız..En azından şu anlık..o açıdan müsadenizle buraya ekleyeyyim..

Not:Bu yazı www.sabahyeli.com adlı sitemizdeki gezi notları bölümünde de yer almaktadır
-----------------------------------------------------

Bu gezi yazımda sizlere doğal güzelliği ve kış sporlarına yatkınlığı ile son yıllarda keşfedilen Sakarya-Kocaeli sınırlarında bulunan Kartepe’yi tanıtmaya çalışacağım..Yanından sürekli geçtiğimiz ve bu kadar yükseğe şu vericiyi nasıl kurmuşlar diye kafa yorduğumuz o tepeye çıkacağımı hiç düşünmezdim doğrusu..

Bir sabah havanın da güneşli olmasını fırsat bilerek yola koyuldum..Hedefim belliydi.1700 metre yükseklikteki o verici..Sakarya’dan otobana girerek sapanca gölünü geçer geçmez -ki otobanda yaklaşık 20 km gidiyorsunuz- sağdan Kartepe yoluna sapıyorsunuz.Maşukiye beldesinden de tırmanışa geçiyorsunuz..

Ama ne tırmanış..Yaklaşık 25 km süren bir tırmanış bu..Yükseldikçe yer yer durup aşağıları fotoğraflıyorum..Ve yüreğim çarpmaya başlıyor..Yolu çok güzel.Hem geniş hem de bakımlı.

Yolda giderken yol kıyısındaki muhteşem manzaralara hayranlıkla bakıyorum.Saf beyazlık gelinlik gibi örtmüş ağaçları.İnsanın içi coşkuya kapılıyor doğrusu.

Uzun ve dikkat gerektiren bu yoldan sonra nihayet arabanın gideceği son noktaya varıyorum..Burada bir otel var.İsmi önemli değil..Ama güzel ve büyük bir otel..Zirvenin yaklaşık 700 metre aşağısında ormanlık alanın çevirdiği bir yere yapılmış..Mimarisi çok hoşuma gitti doğrusu..

Otelin çevresi büyük bir kayak pistine çevrilmiş..Burada kar 1,5 metre kadardı..Kar ezme araçlarının açmış olduğu yol dışına çıktığınızda belinize kadar kara gömülüyorsunuz.Oysa buraya gelirken aşağıda hiç kar yoktu..Burada ise 1,5 metrelik bir kar..Bunun meteorolojik bir sebepten kaynaklandığını öğreniyorum..

Evet büyük bir kayak pisti idi burası..Telesiyejlerle çevredeki üç tepeye de çıkabiliyorsunuz.Benim hedefim en yükseği olan Kartepe idi..Ama bu telesiyejlere binmek te cesaret istiyor.Benim gibi yükseklik fobisi olan biri için tabi..

Yapacak bir şey yoktu.Zirveye çıkmanın telesiyejden başka şansı yoktu.Tüm cesaretimi toplayıp telesiyeje bindim.Ancak yaşadığım korkuyu heyecanı burada anlatmanın imkanı yok..

Yarım saat süren, ağaçların üstlerinden geçtiğim ve zaman zaman duran, durduğunda da sallanan ve beni utanmasam bağırma noktasına getiren telesiyejden indiğimde dünyalar benim olmuştu.Öyle ya korkuluklardan elimi alıp ancak bir iki tane foto çekebildim.Ve üstelik yolculuk boyunca ne olur ne olmaz diye arkama bile yaslanamadım.Onun için indiğimde gerçekten dünyalar benim olmuştu.

Dediğim gibi bu fotoları nasıl çektiğimi bilmiyorum.Sadece makineyi o tarafa yönlendirdim ve deklanşöre bastım.O anlar inanılmazdı

Nihayet zirvedeyim.Yaşadığım korkuyu hemen unutuverdim.Kendimi Marmara’nın çatısında hissediyordum adeta... İstanbul’u buradan raha