Duvarsız Evler

Çoğu zaman çöplerden beslenir, giysilerimi de çöplerden bulurdum. Bana göre dünyanın en mutlu insanı bendim çünkü insanların beğenmeyip, çöpe attıkları şeyler benim hayatta kalmam için gereksinimlerimi bütünüyle karşılıyordu.

İnsanlar yokluğun ne demek olduğunu asla anlayamayacaklardı. Ne zaman kuru bir ekmek, çürük bir meyve bulsam sevinir yarısını yer, öteki yarısını dostuma ayırırdım. Çöpe atılmış bir ayakkabı bulduğumda sevinip alırdım, ama hep küçük gelirdi.

İnsanlar beni yolda gördüklerinde bana gözlerini diker ve benden bir hayvanmışım gibi uzaklaşırlardı. Oysa bir çok insan arasında gönlü en zengin ve temiz olan bendim, bunu benden başka kimse anlayamazdı. İnsanlar yalnızlığın değerini bir o kadarda kötülüğünü bilemezlerdi asla…

Ben Yok Oluşun Kralıyım...