Hayallerimizin Resmi Geçidi! Okuyun

Milliyet Gazetesinden bir alinti okumanizi tavsiye ederim

Hayallerimizin resmi geçidi!

Kimi tropik bir kumsalda, kimi Eyfel Kulesi'nin önünde, kimi saray gibi evlerde fotoğraflarını çektiriyor. Yaşanamayan hayatların özlemi, 'sanal fotoğraflar'la giderilmeye çalışılıyor

Gürçim Yılmaz

Stüdyoda fotoğraf çektirmek, eskiden beri 'olan'ı değil, görülmek ve gösterilmek isteneni yansıtma temeline dayanıyordu. Ancak dijital fotoğraf teknolojisi geliştiğinden beri stüdyo fotoğraflarının çehresi de epey değişti. Hiç gidilmemiş yerlerin, hiç sahip olunmamış 'şeyler'in, hiç karşılaşılmamış insanların, kendi fotoğraflarında yer almasını isteyenler, gelecek kuşaklara, yaşamak isteyip yaşayamadıkları hayatların anılarını bırakıyorlar...

'Değiştirilebilir dijital arka fon' Türkiye'ye ilk kez 1995'te geldiğinde, bu teknolojiye ilgi gösteren kesim, köy kökenli göçmenler olmuş daha çok. İnsanlar resimlerinin arkasına bir gökkuşağı, yeşil bir dağ, yanına kırmızı bir çiçek konmasını istiyorlar; bunlar insanların aklına gelen ilk düşleri - ancak talepler zamanla çeşitleniyor...
Derken dijital fon, daha çok 'köylü' mahiyetteki bu çizgiyi aşarak, kentli kesimin ilgi odağı haline geliyor. Ankara'daki pek çok farklı semtteki fotoğrafçıya katalog hazırlayan Edessa Fotoğrafçılık, küçük bir araştırma yaparak hangi kesimin ne tür fotoğraflara ilgi gösterdiğini tespit etmeye çalışmış.
Buna göre, insanların ekonomik düzeyleri ve eğitim durumlarına göre dört farklı eğilim var:

Yukarıdakiler
'Elitler' olarak nitelenen 1. grup, önemli olanın kendi görüntüsü olduğuna inanıyor ve fona önem vermiyor. Bunlara göre kişinin kendisi ön plana çıkmalı ve fon 'gölge etmemeli'dir. 1. Grup, dünyayı gezip görme olanağına kavuşmuş, ekonomik sıkıntı çekmeyen ve çoğu eğitim düzeyi yüksek insanlardan oluşuyor. Örneğin, bu grup için arka plana Eyfel Kulesi veya Tac Mahal'in görüntüsünü yerleştirmek anlamsız, çünkü bu insanlar arzu ederlerse bizzat Paris'e gidip Eyfel Kulesi'nin önünde fotoğraf çektirme olanağına sahipler.

Aradakiler ve aşağıdakiler
22. grup başlığı altında tanımlananlar, yine ekonomik durumu iyi, eğitim düzeyi yüksek olan, ancak 'Anadolu ruhu' taşıyan insanlar. Bunlar da fotoğrafta asıl önem verdiklerinin kendi görüntüleri olduğunu söylüyorlar, ancak görüntülerini destekleyecek bir fonun 'hoş olacağı'nı belirtiyorlar.
3. grup, eğitim düzeyi daha düşük, ekonomik açıdan da sıkıntı çeken bir kesimi kapsıyor. Bunlar 'allı, pullu, güllü' bir fon içinde fotoğraflanmak istiyorlar. Fon daha renkli, daha baskın, fotoğrafın kendisiyle neredeyse eşit ağırlıkta.

En alttakiler
4. ve son grubu ise 'varoşlar' oluşturuyor. Kentin en dış mahallelerinden gelenler, her ne kadar önemli olanın kendi görüntüleri olduğunu söyleseler de, fotoğrafta en çok fon ile ilgileniyorlar. Çektirdikleri fotoğraflar, dijital görüntüler arasında neredeyse kaybolmuş. Bu grup için hazırlanan kataloglarda, 'saray yavrusu' evler, şömineli, pahalı mobilyalarla dolu odalar, 'Manhattan' manzaralı pencereler, klas