En Komik An...

balık malzemedsi satan dükkanla kırtasiye yan yana, kapıları bile aynı doğramanın üstünde...
Ben: Abi mamun ( balık yemi olarak kullanılan bir böcek, balık malzemeleri satan dükkanlarda bulunur bizim bölgede ) varmı?
Tezgahtar bayan: efendim?
Ben: Mamun diyorum varmı?
Tezgahtar bayan: Mamun yok ama babam var. ( meğer tezgahtar kıza herkes askıntı olmak için yanlış dükkan numarası yapıyorlarmış )
Ben: O kadar büyük iğnem yok. deme cesaretini gösteriyorum ama yüzümün rengini siz tahmin edersiniz artık..

Bir daha o dükkana değil o caddeye bile girerken karşı kaldırımdan yürüyorum.....

geçmiş olsun. ama bır sure sonra gecebılırsın artık oradan sanırım. tek sen değilsin ya kaynarsın arada(yanlış anlama durumu anlatmak bıraz ımkansız ya ondan)

demek ki toplum olarak başkasına gülmeyi seviyoruz ama tema biz olunca soğukuz...

Okurken memlekete gittiğim otobüs firmasına hava atmak maksadı ile ilk defa takımelbise kravat falan giyip gittim. Söz de havam olacaktı.
Fakat yazıhaneye girer girmez elimdeki çantalarla uzun boru tipi çöp tenekelerini devirdim. Langur lungur. Onları kaldırayım derken diğer çöpüde devirdim. Tabi herkes kahkahalarla gülüyor bana.
Hava atayım derken rezil oldum.

asırıya kacılmadıktan sonra bunlar hayatın içerisinde hoş durumlar. o an bıraz uzulmus olabılırsın ama eger ınsanlar olcunun dısına cıkmadıysa ılerıde emınım gulerek yad edılecek anılar.
bu yuzden hep beraber gulelım; yasayanda gulsun, seyredende...