İşte Taraftar İşte Bjk Şampiyon 1. Ci

Fenerbahçeee, sen çok yaşaaaa, canım feda olsun saaana..

Lazut hocam, sonunu düşünen kahraman olamaz

 

"Sonunu düşünen kahraman olamaz"..

 

FENERBAHÇELİNİN BEŞİKTAŞ ŞAMPİYON OLDUKTAN SONRAKİ HALİ BİRİ 112 Yİ ARASIN

 

Anlayamadığım bu Musti daha bir kaç gün önce Galatasaraylıydı.

Hayırdır yengeden sonra mı bu doğru yolu bulmak.

Fenerbahçenin büyüklüğü burada geçmiyor. En azından seneye kadar.

 

Yıl: 1902.
Yer: İstanbul -Beşiktaş Serencebey Mahallesi’nde bir konak.
Konağın bahçesinde devrin ileri gelenlerinin genç çocukları spor yapıyorlardı.
Kimi jimnastik hareketleri yapıyor, kimi güreşiyor kimi de halter kaldırıyordu.
Devir Sultan II.Abdulhamid devri; bırakın idman yapmayı- sporu; iki kişiden fazla insanın yan yana gelmesine kuşkuyla bakılan bir dönemdi.
Her yanda hafiyeler dolaşıyordu. Saraya jurnal mektupları yağıyordu.

Böylesine bir ortamda, Yıldız Sarayı’nın hemen yanındaki Serencebey’deki bir konakta gençlerin bir araya gelmesi kuşkusuz hemen ihbar edilmişti.
Sporcu gençler; Nazım Nazif (Ander), Ahmed Fetgeri (Aşeni), Mehmed Ali Fetgeri (Aşeni), Hüseyin (Bereket) Cemil, (Tayyareci) Fehmi, Mehmed Şamil, Haydar, Şevket gibi gençler gözaltına alınıp, Yedi-Sekiz Hasan Paşa komutasında ünlenmiş Beşiktaş Karakolu’na götürüldüler.
Gençler karakolda bir köşede korkudan titriyorlardı.
İçlerinde bahriyeli Ahmed Fetgeri gibi askeri öğrenciler de vardı.
Karakol görevlileri ise şaşkındı. İhbar edilen gençlerin hemen hepsi eski saraya yakın ailelerin çocuklarıydı.
Örneğin basılan konağın sahibi Medine Muhafız Komutanı Ferik Osman Paşa’ydı. Oğlu Mehmed Şamil ve yeğeni Hüseyin (Bereket) gözaltına alınanlar arasındaydı.
Keza Fetgeriler, Gürcistan tahtına kadar yükselmiş daha sonra İstanbul’a göç etmiş, Saray’a yakın durmuş bir ailenin çocuklarıydı.
Neyse ki iş sonunda anlaşıldı. Gençler sadece beden hareketleri yapıyorlardı; o dönem kötü gözle bakılan futbol bile oynamıyorlardı! Seryaver Mehmed Paşa’nın çabalarıyla gençler sürgüne gitmekten kurtuldular. Padişah affetmişti. Üstelik…
Saray gençlerin beden hareketleri yapmasına izin vermişti. Korktukları olmamıştı.
Hatta o günden sonra, Sultan Abdulmecid’in oğlu Abdulhalim Efendi ve Sultan Mehmed Reşad’ın oğlu Ömer Hilmi Efendi de gençleri destekledi; sık sık onları ziyaret etti.
Saray’ın desteğini alan gençler 1903 martında Bereket Jimnastik Kulübü’nü kurdular.
İlk başkan da konağın sahibi Ferik Osman Paşa’nın oğlu Osman Şamil oldu.
O yıllar; Recaizade Mahmud Ekrem’in ölümsüz eseri “Araba Sevdası” romanında yazdığı gibi Batı özentili davranışların moda olduğu dönemdi. Bu dönemin gösteriş sembolü ise atlı arabalardı.
Bereket Jimnastik Kulübü’ne gençler arabayla gidip geldikleri için halk bunlara “arabalılar takımı” adını verdi.
Bereket Jimnastik Kulübü’nün kuruluş öyküsü böyleydi.
Takımın kaderini 31 Mart 1909 gerici ayaklanması değişecekti…



İlerici Hareket Ordusu’nun takımı
1908 Temmuz Devrimi’ne (II. Meşrutiyet) karşı çıkan yobazlar İstanbul’da ayaklandı.
İsyanı bastırmak için (aralarında Mustafa Kemal’in de bulunduğu) Hareket Ordusu Selanik’ten yola çıktı.
Osmanlı aydınlanmasının simgesi Hareket Ordusu’na Edirne’de de subaylar katıldı.
Bunlardan ikisi, Fuat (Balkan) ve Mazhar (Kazancı) adlı subaylardı.
İkisi de sporcuydu.
Fuat (Balkan) eskrim yapıyordu; Mazhar (Kazancı) ise güreş ve halter ile ilgileniyordu.
İstanbul’daki gerici ayaklanma bastırıldıktan sonra bu ilerici subaylar, Bereket Jimnastik Kulübü’ndeki gençlerle tanıştılar. Onlara birlikte spor yapma fikrini götürdüler.
Saray’ın “arabalılar takımı” teklifi kabul etti.
Ancak…
Devrimci subayların teklifiyle Bereket Jimnastik Kulübü’nün adı Beşiktaş Jimnastik Kulübü olarak değiştirildi.
Fuat (Balkan)’ın Beşiktaş Ihlamur’daki evinin altındaki yer yeni kulüp binası oldu.
Zamanla sporcu sayısı arttı; Ihlamur’dan Akaretler’deki 49 numaraya gelindi. Bir müddet sonra da 84 numaraya taşınıldı. Gençler bu binaların arkalarındaki bahçelerde jimnastik, eskrim, güreş, halter, boks yaptılar. (Bu bahçelerin bazıları günümüzde İstanbul’un en gözde lokantalarına ev sahipliği yapıyor.)
Fuat (Balkan)’ın kulübe getirdiği ilerici subaylar arasında Dolmabahçe güvenliğinden sorumlu, eskrimci Yüzbaşı Şeref de vardı. BJK’nın eskrim takımının kaptanıydı.
Kardelenlerin manevi annesi Türkan Saylan için “onurumuzdur” pankartını açan Çarşı grubu kuşkusuz Yüzbaşı Şeref’i iyi tanıyordu…
Çarşı duyarlı duruşunu/tavrını Yüzbaşı Şeref’ten/ Şerefler’den miras almıştı. Nasıl mı?



Kurtuluşun simgesi kardelen
Savaş kaybedilmiş ve İstanbul işgal edilmişti.
Yüzbaşı Şeref Mondros Ateşkes Antlaşması gereği Dolmabahçe önünde 120 askeriyle birlikte silahlarını teslim etti.
Silahını teslim etmek Yüzbaşı Şeref’e çok ağır geldi. Ne yapacağını bilememenin çaresizliğiyle birkaç gün İstanbul sokaklarında dolaşıp durdu.
Bir gün…
Beşiktaş’ta balıkçı kahvesinde otururken yanına bir balıkçı geldi, okuma yazması olup olmadığını sordu. Teknesinin adını yazdırmak istiyordu.
Yüzbaşı Şeref, balıkçının elindeki boyayı aldı ve sordu: Teknenin adını ne?
Balıkçı gülen gözleriyle, “Kardelen” dedi!
Yüzbaşı Şeref, Harp Okulu’nda öğrendiği “hat” ile yazdığı “Kardelen” ismi, balıkçının çok hoşuna gitti. “Ağam sana bir borcum var” dedi.
Yüzbaşı Şeref işini bitirince divan kurulu üyesi olduğu Beşiktaş Jimnastik Kulübü’ne gitti.
Morali düzelmemişti; işe yaramaz olduğuna karar verip intihar etmeye karar verdi; kulübün tavan arasına sakladığı baba yadigarı tabancasına sahibi olduğu tek mermiyi sürdü.
Tabancayı şakağına dayadı. Tam sıkacakken Bahriye Subayı Ahmed Fetgeri (Aşeni) odaya daldı.
Hemen silahı Yüzbaşı Şeref’in elinden kaptı. Arkadaşının koltuğunun altına girip alt kata indirdi; çay ikram etti.
Arkadaşının bu çaresizliğini yok edecek bilgiyi verdi; Mustafa Kemal ve arkadaşları Samsun’a gitmişlerdi. Umut Anadolu’dan doğuyordu.
Yüzbaşı Şeref bu sözlerle kendine geldi. Ahmed Fetgeri Beye sarıldı; son mermisini düşmana karşı kullanacağına dair söz verdi. Anadolu’ya gidecekti.
Aklına Kardelen adlı tekne geldi. Balıkçı İneboluluydu, Rum meyhanelerine balık getirmişti ve ertesi sabah memleketine dönecekti.
Yüzbaşı Şeref hemen hazırlanmaya başladı. Tabancasını beline sokup tam kulüpten çıkacakken Ahmed Fetgeri elinde küçük bir torbayla karşısına çıktı. “Bunu da al” dedi. “Ama söz ver Anadolu’ya gidinceye kadar içine bakmayacaksın...”
Yüzbaşı Şeref, küçük Kardelen Teknesi’ne binip yüzlerce subay gibi gizlice Anadolu’ya gitti; Kurtuluş Savaşı’na katıldı. Gazi oldu.
Torbada ne mi vardı?
İstanbul’da azınlıkların futbol takımları Pazar Ligi maçları oynarlardı. Beşiktaş futbol takımı bu lige kabul edilmek için ısrarla başvurmuş ama hep reddedilmişti. Sonunda Beşiktaş “Türk İdman Birliği” adı altında Türk takımlarının mücadele ettiği bir lig kurdu. 1919’da bu ligin ilk şampiyonu oldu. Ödülü ise “Ertolhd” marka bir futbol topuydu.
Yüzbaşı Şeref’in torbasında işte bu futbol topu vardı!..
Ahmed Fetgeri Beşiktaş’ın ilk kupa ödülünü Anadolu’ya göndermişti.
Bitmedi; olayın diğer kahramanı Ahmet Fetgeri iki dönem BJK başkanlığı yaptı. Ve; 19 Mayıs’ın “Gençlik ve Spor Bayramı” olarak kutlanılmasını ilk öneren isim oldu.
Tüm bunlar rastlantı mı?

 

Dur Sultan abla çaktırma hemen sen de.. Şurada güzel güzel provake ediyoruz ortamı

Okyanus ağabey, şu yazdıklarını benim için, bir de özetini geçebilir misin abi? Mümkünce kısa ve 1 cümle olsun

#mgirgin' tarafından 31.05.2009 17:24:08 tarihinde düzenlendi.

 

Bu yazdığım özetiydi zaten. Daha da özet olmaz.

 

Çok güzel özetlemişsin abi, eline sağlık

 

Ah Fenerbahçem, sen tut tüm büyükleri içeride dışarıda yen, hatta şampiyonu bile içeride dışarıda 2de 1yen, sonra gel ligi 4. bitir. Keşke lig sadece 4 büyüklerden ibaret olsa, namağlup şampiyon olurduk

Beşiktaşa şampiyonluk hayırlı uğurlu olsun

 

TÜRKİYE AMATÖR FUTBOL LİGİ ŞAMPİYONLARI ( sampiyonluklara eklenmeyenler )
TARİH TAKIM
1924 Harbiye
1927 Ankara Muhafızgücü
1932 İstanbulspor
1933 Fenerbahçe
1934 Beşiktaş
1935 Fenerbahçe
1940 Eskişehir Demirspor
1941 Ankara Gençlerbirliği
1942 Harp Okulu
1943 Beşiktaş
1944 Fenerahçe
1945 Harp Okulu
1946 Ankara Gençlerbirliği
1947 Ankara Demirspor
1949 Ankaragücü
1950 Göztepe
1951 Beşiktaş
1952 Galatasaray
1954 Ankara Demirspor
1955 Bursa Acar İdman Yurdu
1956 Ankara Karagücü
1957 Ankara Muhafızgücü
1958 Havagücü

TÜRKİYE PROFESYONEL FUTBOL LİGİ ŞAMPİYONLARI
TARİH TAKIM TEKNİK DİREKTÖR
1959 Fenerbahçe Ignace Molnar
1959 - 1960 Beşiktaş Andreas Kutik
1960 - 1961 Fenerbahçe Laszlo Szekelly
1961 - 1962 Galatasaray Gündüz Kılıç
1962 - 1963 Galatasaray Gündüz Kılıç
1962 - 1963 Galatasaray Gündüz Kılıç
1963 - 1964 Fenerbahçe Miroslav Kokotoviç
1964 - 1965 Fenerbahçe Oscar Hold
1965 - 1966 Beşiktaş Lubita Spajiç
1966 - 1967 Beşiktaş Lubita Spajiç
1967 - 1968 Fenerbahçe Ignace Molnar
1968 - 1969 Galatasaray Tomislav Kaleperoviç
1969 - 1970 Fenerbahçe Trian Lonescu
1970 - 1971 Galatasaray Brian Birch
1971 - 1972 Galatasaray Brian Birch
1972 - 1973 Galatasaray Brian Birch
1973 - 1974 Fenerbahçe Waldir Pereria Didi
1974 - 1975 Fenerbahçe Waldir Pereria Didi
1975 - 1976 Trabzonspor Ahmet Suat Özyazıcı
1976 - 1977 Trabzonspor Ahmet Suat Özyazıcı
1977 - 1978 Fenerbahçe Tomislav Kaleperoviç
1978 - 1979 Trabzonspor Özkan Sümer
1979 - 1980 Trabzonspor Ahmet Suat Özyazıcı
1980 - 1981 Trabzonspor Özkan Sümer
1981 - 1982 Beşiktaş Dorde Miliç
1982 - 1983 Fenerbahçe Branko Stankoviç
1983 - 1984 Trabzonspor Ahmet Suat Özyazıcı
1984 - 1985 Fenerbahçe Todor Veselinoviç
1985 - 1986 Beşiktaş Branko Stankoviç
1986 - 1987 Galatasaray Jupp Derwall
1987 - 1988 Galatasaray Jupp Derwall
1988 - 1989 Fenerbahçe Todor Veselinoviç
1989 - 1990 Beşiktaş Gordon Milne
1990 - 1991 Beşiktaş Gordon Milne
1991 - 1992 Beşiktaş Gordon Milne
1992 - 1993 Galatasaray Karl Heinz Feldkamp
1993 - 1994 Galatasaray Rainer Hollmann
1994 - 1995 Beşiktaş Christoph Daum
1995 - 1996 Fenerbahçe Carlos Alberto Parreire
1996 - 1997 Galatasaray Fatih Terim
1997 - 1998 Galatasaray Fatih Terim
1998 - 1999 Galatasaray Fatih Terim
1999 - 2000 Galatasaray Fatih Terim
2000 - 2001 Fenerbahçe Mustafa Denizli
2001 - 2002 Galatasaray Mircea Lucescu
2002 - 2003 Beşiktaş Mircea Lucescu
2003 - 2004 Fenerbahce Christoph Daum
2004 - 2005 Fenerbahce Christoph Daum
2005 - 2006 Galatasaray Erik Gerets
2006 - 2007 Fenerbahçe Arthur Zico