Elif Şafak Olayı

Dünün ve bugünün konusu Elif Şafak. Dün duruşmasını izlemiştim, bizzat gördüklerimle tv den gazeteden bize aktarılanlar çok farklı. Basın resmen bu olayda taraf gibi davranmakta, duruşma öncesi ve sonrasında olanları çok farklı şekilde aktarmaktadır.

Ortada hiçbirşey yokken müşteki avukatlar duruşma çıkışında basın mensuplarının sorularını yanıtlarken kendilerine “ kes sesini ulan faşist köpek” diye bağırılmış ve akabinde fiziki saldırıda bulunulmuştur. Arbede diye izletilen görüntüler bu görüntülerdi. Avukatlar kendilerine saldıran ve sözlü taciz ve hakarette bulunan kişilerin gözaltına alınmasını istedikleri ve onlar gözaltına alınmadan gitmeyeceklerini söylemeleri üzerine polisle de gerginlik yaşadılar. Ancak bu olaylar esnasında müşteki avukatları destekleyen gruplar adliye dışında başka bir yerde polis çemberinde bekletilmekteydi. Adliye bahçesine ve duruşma binasına alınanlar sadece Elif Şafak ve AB yandaşlarıydı. Nitekim avukatlara saldırıyı yapanlar da bunlardı. Ancak basın yine de olayı müşteki avukatlara ve onları destekleyen şehit ailelerine yıkmayı başardı. Bravo sana çiftetelli medyası.

Dava konusu olan ve gündemi işgal eden Elif Şafak’ın kitabını okumayan arkadaşlar olmuştur. Genel olarak dava açılmasına neden olan ifadeleri aşağıda belirtmeye çalıştım, merak edenler olabilir diye.


“…Sen kalk gel Orta Asya’dan, dal dosdoğru Anadolu’nun bağrına, sonra bir bakmışsın her yerdeler! Orada yerleşik olan milyonlarca Ermeni’ye ne oldu peki? Asimile edildiler! Eridiler! Katledildiler! Yetim bırakıldılar! Sürüldüler! Mal mülklerinden oldular! Sonra da unutuldular!..” (Baba ve Piç, Sy. 65)

“…’Sizi ( Ermenileri ) katliamdan geçirip sürdüğümüz sonra da bütün bunları inkâr ettiğimiz için özür dileriz’ mi diyecekler sanıyorsun?..” (Baba ve Piç, Sy. 130)

“…Seçtikleri temalar çeşitlilik gösterse de ortak tarihleri ve kültürleri üzerinde durmaya meyilliydiler-“ortak” da çoğunlukla “ortak düşman” anlamına geliyordu: yani Türkler. Hiçbir şey insanları ortak bir düşman kadar hızla ve kuvvetle birbirine yakınlaştırmaz.” (Baba ve Piç, Sy. 125)

“Sonra yavaş yavaş anladı ki bir özür bekliyordu; o da olmadı suçun kabul edilmesini. Türklerdi 1915’te bunları Ermenilere yapanlar.”

Belki de kendi köklerinden nefret etmek Türklerin sık sık yaşadığı bir derttir, sonucuna vardı.” (Baba ve Piç, Sy. 184)

“Ne demek mi istiyorum? Sultan Hamit’in Pantürkçü, Panislamcı boyunduruğundan bahsediyorum. 1909 Adana katliamlarından ya da 1915 tehcirinden… Bunlar sana bir şeyler hatırlattı mı? Ermeni soykırımı diye bir şey duymadın mı hiç?” “(Baba ve Piç, Sy. 185-186)

“Türklerle arkadaş olmanın tek bir yolu var; onlar kadar bilgisiz ve unutkan olmak.”

“…”Türklerin değiştiğine hiç inanmıyorum. Değişseler, bir arpa boyu yol gitseler, hâlâ ısrarla soykırımı inkâr ediyor olmazlardı.”” (Baba ve Piç, Sy. 267)

Baba ve Piç, ekranlarda kendisini bir ara sıkça, kahramanı ‘piç’ Asya’yı romanın bir yerinde anlattığı gibi, ‘bir sürü takısı - cam boncuktan kolyeler, bilezikler, neredeyse her parmağında gümüş yüzükler’le gördüğümüz Elif Şafak’ın edebi değeri kendinden menkul, buram buram haksız, kışkırtıcı Ermeni propagandası kokan, ABD imalatı olduğu kuşkusu uyandıran bir romandır.

“Şafak, ilk defa 2002 yazında, Five Colleges Women’s Studies Research Center tarafından dünyanın farklı bölgelerinden seçilmiş edebiyat akademisi üyelerinden biri olarak Amerika'ya geldi.”
‘seçilmiş’ sözcüğünün altını ben çizdim.
Evet, hep birlikte şu soruya bir yanıt arayalım:
“Elif Şafak’ı kim, niçin seçmiştir?”

Son iki paragraf, kitabı detaylı bir şekilde analiz etmiş bir edebiyat eleştirmeninin yazısından alıntıdır.

Türk Ceza Kanunu Madde 30