Bir Kadının Aşkı

Karımı 1998'in sonbaharinda kaybettim... Yedi senelik

>evliligimiziniki senesini kanser tedavisi için hastanelerde

>geçirmistik. Karim, herevlilik yildönümümüzde ikimizin fotografini

>çerçeveler, "Bunlar bizimhayatimizin gölgeleri" derdi..Öldügünde,

>yedi tane resmimiz vardi. 97'in bir gecesinde onu aldattim.Oysa ona

>sürekli onu ne kadar çok sevdigimi ve sonsuza kadar sadikkalacagimi

>söylerdim. Ölmeden iki hafta önce yine ayni seyi tekrarladim. Tuhaf

>birgülümsemeyle bakti bana ve sadece: "Biliyorum" dedi. Izmir'e kar

>yagdigi gün, yani bir ay önce, evdeydim. Fotograflarimiza bakiyordum

>yine... Her çerçevenin altinda bir harf oldugunu ilk kez o günfark

>ettim.>A.>R.>K.>A.>S.>I.>N.>>Gerisi için yillari yetmemisti. Ama

>sanirim "Arkasina bak" yazmaya filan niyetlenmisti. Hemen

>çerçevelerin arkasina baktim. Hiçbir sey yoktu.Sonra birsey dürttü

>beni, hepsini teker teker söktüm.Inanabiliyormusunuz,her birinin

>arkasindan bir mektup çikti! Geçirdigimiz her sene için sevgidolu

>sözler yazmisti. 1997'deki resmimizin içinden çikan zarf ise

>simsiyahti. Ve içinden su sözler çikti:

>"14 Mart 1997/Gözlerin bana baska birine dokunmus gibi bakti!

>Söylemene gerek yok,biliyorum..."
>
>
>
>2002'deyiz

Onu kaybedeli 4,aldatali 5 yil oluyor. Içim aciyor
>simdi.Çünkü kadinlar biliyor, hissediyor...

Seni seviyorum diyenin sevgisinden süphe et, çünkü;
>ask sessiz,
>
>sevgi
>dilsizdir...