Bir Bayrağın Hikayesi

Bir Bayrağın Hikayesi


Bugün seçim başkanı olarak Durağanın en uzak köylerinden birine gittim.

Burası merkeze 55 km. uzaklıkta göçlerle tamamen küçülmüş Altınkaya barajı kıyısında küçük bir köydü..

Güneş dağların arkasından henüz başını gösterirken görev yerim olan okula geldim.

Ama sanki bugünkü olacaklara -12 şehit- işaretmiş gibi şanlı bayrağımın mahzun, solmuş, boynunu bükmüş, yırtık pırtık, adeta canı kalmamış bir halde süzülüşü hatta süzülemeyişi ile karşılaştım.

Ve o an elim ayağım titremeye başladı.Gözlerime inanamadım.Sinirden dişlerimi sıkarken gözlerimin dolduğunu farkettim.Ne yapacağımı bilemedim.

Asıl amacım oy sandığını hazırlamakken ben onu bıraktım ve bayrağın bu halinin hesabını soracak kimsecikler aradım.

Saat daha 06:30 idi..Etrafda kimsecikler yoktu.Ve neden sonra karşıma çıkan ilk kişiye tepkim sertçe -ki birinci aza idi-
"Bu bayrağın hali ne böyle" diye oldu..

Aslında az çok mazeretlerini biliyordum.Ancak sabahın daha altısında yedisinde o güzelim bayrağı öyle hüzünlü, öyle başını eğmiş görünce dayanamadım işte..

"Okulun öğretmeni yok.Milli Eğitim de ilgilenmiyor" diye dert yanmaya başladı..

"Ya amca bir bayrağı da Milli Eğitimden mi bekliyorsunuz.Etmeyin eylemeyin Allah rızası için. Bu bir bez parçası değil ki İbrahim abi.Kimse ilgilenmiyor deyip bu uğruna canların feda olduğu bayrağıın bu haline nasıl göz yumuyorsunuz ki.Ve şuna bak hele..Görüyor musun yazıktır günahtır..Bu bayrağın bu hali size hiç yakışmadı... 5-10 ytl çıkmıyor mu şu koca köyden..Yazık.. "dedim.

Adam başını eğdi aşağıya..Sonra yakın mahalleye gittiğimde bu sefer devriye gezen jandarma komutanıyla karşılaştım..

İçimdekileri dökecek birini bulmuş gibi hemen "Aşağıdaki köyün okulunu gördünüz mü komutanım"..dedim."Her tarafı yıkık dökük.Ve hele de bayrağı.Yırtık pırtık solmuş.. İnanılmaz bir görüntüsü var".

Biraz sonra okula beraber geldiğimizde onun da gözleri faltaşı gibi açıldı.

Doğuda o kadar şehit verirken uğruna..Biz refah içinde hem de okulumuzun bahçesindeki bayrağa sahip çıkamıyoruz..

Kendi kendime kahrettim.Kahrolsun benim milliyetçiliğime diye iç geçirdim.Yazık o kadar şehit kanına..Allah bunun hesabını soracak benden dedim kendi kendime.

Ve nihayet kapısı arkaya düşmüş içi viraneye dönmüş müdür odasının dolaplarında eski ama nispeten yeni bir bayrak buldu iki yıl önce mezun ettiğim bir öğrencim.Bu benim aklıma hiç gelmemişti.

"Hocam bu olur mu" diye gösterdiği bayrak ta eskiydi kenarları yırtıktı ancak o dalgalanmaya çalışandan kat be kat iyidi.

"Biraz tamir edersek olur" dedim.

Hemen evine koştu.Ve birazdan annesine yırtıklarını kestirip kıyısını yeniden diktirerek nispeten yeni bir bayrak yaparak getirdi onu.

Ve o mahzun o boynu bükük bayrağı gönderi indirerek değiştirdik.

Ve o bayrak ta şu an elimde..Devletin bir malına uzandı ilk kez elim yani.

Ve bu hatırayı ömür boyu saklamak için o bayrağı yanıma aldım.

Şerefle ama hep acıyla taşıyacağım bir bayrak bu.Ona her bakışımda bu ülkede böyle yırtık bayrakların gönderlerde asılı durduğu sürece yaşamayı hak etmediğimi düşüneceğim.

Bu bayrağa baktıkçca milli duygularla meydanları dol