... Ölüm...

"duydun mu"
"neyi..."
"Sedat hoca ölmüş"
"ne diyorsun sen ya sabah sabah"
"valla ölmüş"
"bu nasıl şaka yaaa"
"şaka filan değil dün trafik kazasında ölmüş"

işte günüm bu acı muhabbetle başladı boğazımda bir şeyler düğümlendi içim burkuldu...inanmadım...yada inanmak istemedim..47 yaşında..2 ay önce ikinci evliliğini yapmış..37 gibi erken yaşta profesör olmuş..şiirler yazan..romanlar yazan..hayatımda gördüğüm en zeki insanlardan biri olan 4 yıl hocam 6 yıl da iş arkadaşım olan Sedat hoca gerçekten ölmüştü...kimse yakıştıramadı ona..herkes birbirine boş boş bakıyordu yaşlı gözlerle...onca emek...onca kavga...onca kazanç...onca kayıp...bunun için miydi...karmankarışık olduk...donduk kaldık...her ölüm erkendi...ama bu gerçekten erkendi...resmi törenler ve dini vecibelerden sonra onu o toğrağın kucağına verdik geldik...herkes samimiydi...herkes şaşkın üzgündü...kavgalı..küs oldukları bile...

http://www.ihlas.net.tr/detay.asp?id=727311

ben yakın zaman önce yine yıkılmıştım...
yaklaşık 2 hafta önce sabahın altısında acı acı çalan telefondaki ses öldüğünü söyledi...dayımın...2 senedir gırtlak ve akciğer kanseriyle boğuşan dayımın öldüğünü söyledi...son zamanlarında 38 kiloya kadar düşen ama henüz 56 yaşında olan dayımı da teslim ettik o toprağın kucağına...

yaklaşık 1,5 sene önce babaannemin de bu alemdeki 88 yıllık misafirliği bitti...birçok genetik özelliğini aldığım, sevdiğim canım babaannem de uçup gitti..her ölüm erkendi..onun ölümü bile erkendi gönlümde...

ondan az önce de halamın eşini, eniştemi 41 yaşında trafik kazasında kaybettik...4 çocuğu kaldı geride...

hepsini yıkanmalarından defnedilmelerine kadar izledim...hepsinden derin etkilendim...hepsi ölüm gerçeğini tokat gibi vurdu suratıma...hepsi muhasebeye itti beni...hepsi lafta çok kolay söylediğimiz ama aslında idrak edemediğimiz "yalan dünya" gerçeğini ve tahayyül edemediğimiz "öteki alem" gerçeğini hatırlattı...

bense her yeni ölümde biraz daha olgunlaştım..biraz daha kabullendim...daha metanetli oldum...çok geniş zamanlı planlar yapmamayı öğrendim...canımın istediği herşeyi en kısa zamanda yapmayı ertelememeyi öğrendim...insanın öldüğünü ama adının ölmediğini öğrendim...kırmamayı, kırmaya değmediğini öğrendim...isyan etmemeyi sabrı öğrendim...